مقدمه پژوهشهای مختلف در علوم رفتاری و روانشناسی ارتباطات ، حاکی از این مسئله است که شادی و گشاده رویی نقش والایی در پذیرش اجتماعی شخصیت مربیان بویژه در جامعه دانش آموزان دارد .
در مراجعه به تاریخ زندگی پیامبر بزرگ اسلام از جمله برجسته ترین خصایل ایشان که موجب جلب و جذب امت بوده ، گشاده رویی و خلق نیکوی پیامبر اکرم (ص) بوده است تا آنجا که در قرآن اشاره گردیده است که اگر حسن خلق پیامبر نبود همانا مردم از دور ایشان پراکنده می شدند و او را تنها می گذاشتند . ژان پیاژه روان‌شناس معروف سوئیسی می‌گوید «آرزوی مکتب آموزش و پرورش فعال بوجود آوردن اعتدالی است مناسب بین مکتب انفرادی و مکتب اجتماعی ، هدف از آموزش انفرادی ، منطبق ساختن فرد با سن او و استعداد‌ها و مهارت‌های او میباشد و هدف از آموزش اجتماعی این است که کودک یا نوجوان زندگی دسته جمعی و رفتارهای اجتماعی را بیاموزد . » بنابراین مهمترین مکانی که کودک می تواند در آنجا بسیاری از کارکردهای گوناگون شامل دوست یابی و وارد شدن در گروه های مختلف و همکاری و همیاری در اجتماع ، در نتیجه اجتماعی یا منزوی بودن را فرا بگیرد که در آینده اجتماعی او بسیار تاثیر گذار خواهد بود ، مدرسه می باشد .
از سویی شادی و پیرو آن نشاط و سرزندگی در زندگی مانند پی یک ساختمان می باشد که بدون آن زندگی اجتماعی فرد دچار اختلال می شود و از سوی دیگر مهمترین مکانی که شخصیت فرد در آنجا شکل می گیرد ، مدرسه است ؛ حال این مسئله مطرح می شود که بین مدرسه فردا و شادی ارتباطی وجود دارد ؟ و آیا مدرسه فردا بدون زیربنایی کردن شادی می تواند به نقش فعال خود همچنان ادامه دهد ؟
ادامه مطلب
درباره این سایت